PAZARCILIK zor zanaat ÇEVRECİLİK de!

Pazarcılık zor! Hele de dürüstseniz ve sağlıklı yerel gıdanın peşinde olan bir yetiştiriciyseniz fizkî koşulların dışında başka kaygılar da devreye giriyor yattığınızda vicdanınızın rahatı için daha çok çalışıyorsunuz…

Sit alanı ilan edilmeyi hak eden dört yanınız ağaç dört yanınız saflık bir coğrafyadasınız. Buradan beslenmiş burada büyümüşsünüz ekmeğinizi

bu topraktan çıkartıyor “helâl” lokma yemek için gündüzü geceye karıyorsunuz…Birden size ait olduğunu sandığınız bu saflık birilerince elinizden alınmak isteniyor.

Çaresizlik içinde karanlığa bakıp aydınlığa çıkmayı bekliyorsunuz… Yok oluşlar içinde var etmeye toprağın, suyun, çocukların, toronların, domuzların, kuşların, ağaçların, arıların yaşam hakkını savunmaktan başka bir düşünce geçmiyor aklınızdan beklediğiniz ışık ise bir türlü gelmiyor…

ALTINI, ALTINCILARI ÇEVREMİZDE İSTEMİYORUZ KARDEŞİM!

BU DAVA TÜM KAZDAĞI ÇEVRESİNİ, ANADOLUYU YANİ TÜRKİYE'Yİ İLGİLENDİRİYOR

Akçakıl Köyü SİYANÜRLÜ ALTIN HAVUZUNU istemiyor!

Ekmekte, suda,maydanozda, patateste siyanür istemiyoz!

Söze gerek yok...

Altın Kızlar’ın salça maceraları

Köylerimizin hepsi güzel ama tıpkı bir elin parmakları gibi hepsi de birbirinden farklı. Sanıyordum ki benzeyecek “hızmatların” yani “günlük işlerin” adetleri, bir de baktım ki olay öyle değil…Salçası, pekmezi, turşusu, ekmeği, güneşi bulutu başka olur-muş- köylerimizin.

21 Eylül’de mevsimin ilk büyük yağmuruyla aynı anda Bayramiç’e varıyorum (yeniden). İki gün sonra Ahmetçeli’ye sevgili Sevinç abla ve muhtar eşi Hüsamettin abinin evine varıyorum. Yağmurdan bir damla bile düşmemiş köye…Tam bir salça havası var!

Bayramiç{Yeniköy}

Bayramiçyeniköy gurubu, yerel tohumlarına sahip çıkarak, doğal tarım uygulamaları yapan, öğrendiklerini, ürettiklerini paylaşarak, kendi kendine yeten bir köy kurma girişimi.

Bir gün bir dede varmış Muratlar’ın Yeniköy mahallesine. Dedeye hiç  hizmet eden olmamış buradaki hanelerden. O da savurmuş bedduayı Yeniköyü’ün üstüne. Beşmiş hane sayısı o zamanlar “yediye çıkmasın” demiş bu kocamış dede.

Dersimiz: Ülkemizi Tanıyalım Konu: Kapıdağ Yarımadası

Bazen algılarımın yaşadıklarımı değerlendirmeye yetmediğini düşünüyorum. Sanki fizyolojik olarak beynim, gelen uyarıcıları doğru şekilde kodlayamıyor ya da bunca zamandır ona öğrettiğim(!)den  farklı biçemlerle karşılaştığı  için yavaşlamaya tutulmaya başlıyor.

Nasıl neden ne için olmuş da öğrenme biçimlerimiz kısıtlanmış, kalıplara sokulmuş, at gözlüklerine hapsedilmişiz(m). Hangi bilinçle ya da bilinçsizlikle kafamı çevirmemişim öteki yöne. Niye sormamışım, neden, ne zaman, niçin, nerede?

İşte bu seferki yolculuğumla ilgili anlatmak istediğim tam da bununla ilgili.