Karaibrahimler, Cazgirler, Hacıdervişler, Muratlar…Hepsi çocuklar

Duyularla algılanan bir uyaran söz konusu olmaksızın bilinçte beliren nesneler ve olaylardır imgeler…

saptama

gitme fikrine yabancı olanlar

gitmeyi düşleyenler

gitmeye cesaret edemeyenler

gitmeyi denemiş de gidememişler

gitmeyle ilgili yazar çizerler

gitmeyi kaçmak diye karalar

kaçmayı da kendinden kaçmak diye sınırlandırır

ve

işin içinden işte böyle çıkarlar

oysa bence gittikten sonra dönmek yoktur ancak “yeni bir gitmek” vardır

Heryer benim evimdir, peki ya İstanbul?

İstanbul’dan hiç ayrılmamış, ayrılamayan, asla ayrılmam ve ayrılmayacağım diyen tarafım için de İstanbul’da gezeceğim.

Nereleri mi?

Kent bahçelerini, bostanları ve şehirde doğaya emek verenlerle sohbet edeceğim.

Yakında :)

(inşallah’ı da ekleyeyim…)